Młoda muzyka gości na blogu po raz piąty! W czwartej odsłonie moja uwaga skupiła się wokół śpiewających i tworzących kobiet. Również tym razem ta tendencja nie uległa zmianie, a wśród dzisiejszej dziesiątki znajdziecie jednego (nie)skromnego rodzynka. Zapamiętajcie te nazwiska, bo być może za jakiś czas (oby!) niektórzy z nich będą na językach w słuchawkach wielu osób! W Waszych mogą być już teraz!
W koronawirusowych realiach Warszawski Festiwal Filmowy dostarczył trochę normalności, o której musieliśmy przed kilkoma miesiącami zapomnieć. Festiwal odbył się stacjonarnie, zgromadził trochę gości i mniej lub bardziej liczną widownię. Podobnie jak w roku ubiegłym, również w tym nieszczęsnym 2020 obejrzałem trzy filmy. I były to filmy w ogólnym rozrachunku dużo lepsze niż poprzednio!
Ostatnio tak intensywny taneczny trans zaserwował nam Gaspar Noé w swoim Climaxie, choć koniec końców Ema Pablo Larraína jest zupełnie innym dziełem. Jedyne co łączy te dwa tytuły to prawdziwa emocjonalna jazda bez trzymanki i kluczowy dla nich taniec. Nieprzypadkowo też określam chilijską produkcję dziełem – to najprawdopodobniej jeden z najlepszych filmów, jakie zobaczyliśmy w tym roku na ekranach polskich kin.
Niegdyś połowa intrygującego, elektronicznego duetu SEALS. Kilka miesięcy temu pierwsza artystka ogłoszona w ramach projektu Fonobo Pitcher, odkrywającego młodych i zdolnych twórców. Teraz Magda Kluz w szeregach jednej z najciekawszych polskich wytwórni wydaje swoje debiutanckie wydawnictwo. Przygotujcie się na sporą dawkę piękna i przecudownej wrażliwości.
„Jak debiutować to tylko w dobrym stylu” – najprawdopodobniej pomyśleli Michał i Krzysztof, współtworzący duet Bloo Crane, i – po podpisaniu kontraktu płytowego z Kayaxem – wydali debiutancki album pełen nieprzeciętnego electropopu, którym moglibyśmy się pochwalić na arenie międzynarodowej. Obsypcie się brokatem i rzućcie się w taneczny wir.
Miałem ten film zobaczyć już podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego w roku ubiegłym, ale pech chciał, że seans w Kinotece nie odbył się z przyczyn technicznych, a na obejrzenie Babyteeth musiałem czekać kolejne osiem miesięcy, kiedy to w pandemicznych realiach pojawił się na pokazach przedpremierowych. Było warto, bo film Shannon Murphy to kawał bardzo dobrego kina inicjacyjnego.
Czwarta odsłona blogowego cyklu Młoda muzyka poświęcona jest dziesięciu artystkom, zupełnie różnym, ale równie intrygującym. Każda z nich jest wyjątkowa na swój własny sposób. Osiem z nich rozwija się na naszym rodzimym podwórku, dwie pochodzą z Wielkiej Brytanii. Zwróćcie na nie uwagę, bo o niektórych z nich za niedługo może być szczególnie głośno! Feel the #girlpower!
Skandynawia dostarczyła nam w ostatnich latach kilka intrygujących nazwisk specjalizujących się w indie popie, niepozbawionym nuty progresywności oraz elektroniki. Spójrzmy chociażby na najpopularniejsze – niepowtarzalną Aurorę, dziewczęcą Sigrid czy zadziorną MØ. Pośród nich na specjalne miejsce zasługuje szwedzka Skott, debiutująca w tym roku albumem Always Live for Always, która – gdyby pobawić się w skojarzenia – mogłaby być genialną muzyczną córką Banks oraz Lorde.
Pride Month dobiega powoli końca, dlatego na jego zwieńczenie przygotowałem dla Was kilka filmów z ostatnich lat poświęconych tematyce LGBT, które warte są Waszej uwagi. Dla wielu z Was tekst nieco spóźniony, według mnie zawsze aktualny, bo nie tylko miesiąc czerwiec zobowiązuje nas do szacunku, tolerancji czy „dumy”. To jedynie czas czysto symboliczny, odwołujący się do przełomowych dla społeczności zdarzeń sprzed ponad 50 lat.
W swoim pierwszym singlu, wydanym pod szyldem FONOBO Label, Maria Tyszkiewicz śpiewała „ufam sobie / a od innych prawd stronię”, przy okazji kolejnych piosenek pewnie podążając obraną brzmieniową ścieżką. Jej efektem jest debiutancki album – może nieszczególnie rewolucyjny (ale też nie o rewolucję na nim chodziło), będący porywającym romansem z elektroniką oraz nowoczesnym r&b.
A może nie najlepsze filmy Festiwalu, ale na pewno najciekawsze tytuły, które mojej skromnej personie udało się zobaczyć podczas tegorocznej, jubileuszowej edycji prestiżowego krakowskiego wydarzenia. W 2020 roku – zachłyśnięty od pewnego czasu polskim kinem, ale też zmuszony czasowym ograniczeniem – postanowiłem postawić przede wszystkim na „naszych młodych”. Kto spośród nich zachwycił?
To wyjątkowa edycja Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Nie tylko jubileuszowa, ale przede wszystkim odbywająca się w całości w przestrzeni internetowej. Gdy inni przekładają wydarzenia, albo nawet je odwołują, organizatorzy KFF postawili na bycie online. I choć realnie nie spotkamy się na salach kinowych, te internetowe będą pełne filmów z całego świata. Na które z nich warto zwrócić uwagę?
