Czwarta odsłona blogowego cyklu Młoda muzyka poświęcona jest dziesięciu artystkom, zupełnie różnym, ale równie intrygującym. Każda z nich jest wyjątkowa na swój własny sposób. Osiem z nich rozwija się na naszym rodzimym podwórku, dwie pochodzą z Wielkiej Brytanii. Zwróćcie na nie uwagę, bo o niektórych z nich za niedługo może być szczególnie głośno! Feel the #girlpower!
Skandynawia dostarczyła nam w ostatnich latach kilka intrygujących nazwisk specjalizujących się w indie popie, niepozbawionym nuty progresywności oraz elektroniki. Spójrzmy chociażby na najpopularniejsze – niepowtarzalną Aurorę, dziewczęcą Sigrid czy zadziorną MØ. Pośród nich na specjalne miejsce zasługuje szwedzka Skott, debiutująca w tym roku albumem Always Live for Always, która – gdyby pobawić się w skojarzenia – mogłaby być genialną muzyczną córką Banks oraz Lorde.
Pride Month dobiega powoli końca, dlatego na jego zwieńczenie przygotowałem dla Was kilka filmów z ostatnich lat poświęconych tematyce LGBT, które warte są Waszej uwagi. Dla wielu z Was tekst nieco spóźniony, według mnie zawsze aktualny, bo nie tylko miesiąc czerwiec zobowiązuje nas do szacunku, tolerancji czy „dumy”. To jedynie czas czysto symboliczny, odwołujący się do przełomowych dla społeczności zdarzeń sprzed ponad 50 lat.
W swoim pierwszym singlu, wydanym pod szyldem FONOBO Label, Maria Tyszkiewicz śpiewała „ufam sobie / a od innych prawd stronię”, przy okazji kolejnych piosenek pewnie podążając obraną brzmieniową ścieżką. Jej efektem jest debiutancki album – może nieszczególnie rewolucyjny (ale też nie o rewolucję na nim chodziło), będący porywającym romansem z elektroniką oraz nowoczesnym r&b.
A może nie najlepsze filmy Festiwalu, ale na pewno najciekawsze tytuły, które mojej skromnej personie udało się zobaczyć podczas tegorocznej, jubileuszowej edycji prestiżowego krakowskiego wydarzenia. W 2020 roku – zachłyśnięty od pewnego czasu polskim kinem, ale też zmuszony czasowym ograniczeniem – postanowiłem postawić przede wszystkim na „naszych młodych”. Kto spośród nich zachwycił?
To wyjątkowa edycja Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Nie tylko jubileuszowa, ale przede wszystkim odbywająca się w całości w przestrzeni internetowej. Gdy inni przekładają wydarzenia, albo nawet je odwołują, organizatorzy KFF postawili na bycie online. I choć realnie nie spotkamy się na salach kinowych, te internetowe będą pełne filmów z całego świata. Na które z nich warto zwrócić uwagę?
W ubiegłym roku „pojawiła się nagle” i właściwie po kilku intensywnych miesiącach, dobiła się do grona popowych artystów, którzy znajdują się obecnie na szczycie na polskiej scenie muzycznej. Ciężko uwierzyć, że Królowa dram to jej debiutancki album, bardzo spójny, pełen przebojów i niepowtarzalnego uroku.
Kiedy wszyscy mówią, że nie oglądają Eurowizji, bo to kicz i mnóstwo słabej muzyki, ta cieszy się niemalejącą popularnością, z roku na rok zmieniając swoje oblicze. Tandeta ustępuje coraz częściej miejsca dobrze wyprodukowanym utworom. Nie brakuje też miejsca na oryginalność. Tegoroczne wydarzenie miało odbyć się w holenderskim Rotterdamie. Niestety, jak wiele innych wielkich widowisk, zostało odwołane. Jakie muzyczne dobroci mieliśmy tam usłyszeć?
Oparte na bestsellerowej autobiografii autorstwa Deborah Feldman, Unorthodox okazało się jedną z najpopularniejszych produkcji Netflixa w Polsce w ostatnim czasie. Nieprzypadkowo. To serial bardzo dobrze opowiadający o ortodoksyjnej żydowskiej społeczności i próbie wydostania się z jej religijnego zamknięcia.
Życie napisało nam taki scenariusz, że wszelkie podróże jak na razie pozostają w sferze naszych wyobrażeń. Na ratunek przychodzi na szczęście Bovska, która na swoim czwartym albumie zabiera nas do włoskiego Sorrento, gdzie wiele jest radości, dobrej i wartościowej energii oraz przede wszystkim ciepła. Łapcie ten pozytywny vibe!
Choć do takich współprac nie dochodzi zbyt często, niekiedy reżyserzy filmowi podejmują się współpracy przy tworzeniu teledysków mniej lub bardziej popularnych zespołów. Część z nich na dobre zapisała się na kartach historii muzyki, uzyskując miano kultowych. Zerknijmy na niektóre z nich. Nie zabraknie też polskich akcentów!
Marzec przyniósł nowy album The Weeknd, kwiecień zaś trzecią płytę Black Atlass, którego ciężko nie zestawiać z gigantem na scenie r&b. Brzmienie, wokal, klimat – wiele podobieństw. Zresztą przy okazji premiery wcześniejszego Pain & Pleasure od Black Atlass, twierdziłem, że ten jest znacznie ciekawszy od swojego popularniejszego kolegi z branży. Czy album Dream Awake potwierdza tę tendencję?
